یک نقطه

میگزد ذات هنر را با رذالت افعی
شهر بی صاحب و حاکم در بطالت افعی
یکزمان شاعر زمانی دیگر از رقّاصه هاست
نقدِ بی منطق و در اوج ضلالت افعی
بهتر از خود را نخواهد دید زهرش حتمی است
میزند نیش خودش را بی اصالت افعی
لانه دارد سالها در معبر دلدادگان
ظاهری نقش و نگارو پر کسالت افعیhttps://t.me/ahmadyazdany
میشود تیرم نشیند بر دل قلب سیاه
مژده آید داد تاوان جهالت افعی؟
کوتوال

به آینه ی چشم خود بیا و ببین
بیاکه برایم نه عقل ماندو نه دین
شدم چون آبِ گرفتار جوی پیچاپیچ
از هرطرف خورم از  دوری تو کمین
تمامِ لحظه ی من از زمین بسوی هوا
غم است روانه که کرده ای تو چنین
دعای من شود آیا که کارگر افتد؟
بیائی و من آیت حدوث یقین؟
بیا و نجاتم بده از این ماتم
خدا کند که بیائی، خداکند ؛ آمین.https://t.me/ahmadyazdany
احمد یزدانی

یک عدّه پست و روانی و خوش خیال
چشمی بجوش خوردن و چشمی به انفصال
تولیدشان همه از جنس شایعه
زائیده نطفه های حرامی و خام و کال
هر روز شایعه ، هر لحظه توطئه
شد آبدیده از آنها مقالِ  قال
از رو نرفته و مشغولِ کارِ خود
امیّدشان که بپا گشته قیل و قال
دیدند که نیست امیدی برایشان
ممتد روانه به چاله از عمق چال
در حیرتم من از این پشتکارها
ایکاش جای بدی بوده اهل حال.
کوتوال